تو ما را بس از این دوّار پر عشوه

قصد نداشتم از این دفتر رونمایی کنم! اما دلم طاقت نیاورد.برای اینکه روند پیشرفت نقاشیت رو بررسی کنم هر سال روز تولدت یه نقاشی توی این دفتر میکشی و ثبت میشه.خاطره ی جالبی خواهد شد.مطمئنم در آینده از این ابتکار مامی لذت میبری پرنسس رزالین.این نقاشیت در جشن یک سالگیته دختر باهوش و نازم.البته شما از هشت ماهگی قلم به دست شدی و شروع کردی به رسم خطوط در همو برهم و الانم هنرنماییتو با مداد شمعی انجام میدی.

این روزها دامنه ی واژگانت خیلی گسترده شده و تقریباً تمام کلمات محاوره ی روزانه ی منو بابایی رو تلفظ میکنی اما به دلخواه خودت😘😍

هر جا هم وارد میشی سلام میکنی و دست میدی😘😍

اگه از کاری منعت کنیم یا وسیله ای رو ازت بگیریم واکنشت اینه "تو بدی. تو بدی" به همراه ضربات محکم😓.البته روزی چندبار میبوسی و زندگی میبخشی😘😍

جدیداً از خواب بیدار میشی و بی سروصدا واسه خودت بازی میکنی و بعدهم برمیگردی توی تختت و میخوابی😘😍

بابایی هر روز با نصف قلبش میره سر کار بس که موقع رفتنش نق میزنی و بی تابی میکنی.بطوری که بابایی دمغ میشه و با اکراه و غصه راهی میشه.

بابایی اونقدر دوست داره که نمیتونه بچه ی دیگه ای رو بعد از تو تصور کنه چه برسه به اینکه دوستش داشته باشه.اینو بارها به من گفته.وقتایی که خوابی منو بابایی کارمون تماشا کردن صورت ماهت و بوسیدن دستای کوچولوته. چقدر شیرینی عشقم.امیدوارم همیشه شاد و سلامت و موفق باشی فرشته ی ناز و باهوش😘😍