پاییز برفی

دختر خوشکل من الان خوابه و مامی فرصت وب نگاری یافته.

دوشنبه واکسن دوماهگیتو زدیم.منو بابایی رسماً خودمونو کشتیم که کمتر درد بکشی و گریه نکنی

اولین برف زندگیتو دیشب از تراس بهت نشون دادم با چشمای گرد و متعجب تماشا میکردی.قربون نگاه نافذت برم.بابایی یه قطعه زمین کوچولو بغل کارگاهش داره که اسفند ماه 6 اسله درخت واست توش کاشتیم که باهات بزرگ بشن.لیمو ترش,گردو,گیلاس,آلوچه,انجیر, شاهتوت و بوته ی توت فرنگی.امیدوارم از این سرما جون سالم به در ببرن.بابایی هنرمندت اونجا یه مجسمه ی برفی واست درست کرده.پیرار سال با برف چهره ی منو ساخت

با اومدنت تفریحات و گشت و گذار و خوابمون به نصف رسیده اما اینقدر بودنت شیرینه که خستگی حس نمیکنیم.حسابی بهت میرسم نمیذارم حتی گریه کنی.اما چند شبه گریه و بیتابی داری. و بالاخره فهمیدیم رز طلایی ما نصف شبی دلش بازی و توجه میخواد.بابایی هم که منتظره یه اخم کنی نازتو بخره.نصف شبا باهات بازی میکنه شمام خنده های دلبرانه تحویلش میدی و با عبارات نامفهوم باهاش حرف میزنی.فرصتی هم برای من پیدا میشه که از خستگی بیهوش بشم.

وزن گیریت عالیه. دکترت هم خیلی راضی بود.قدت هم خیلی خوب رشد میکنه.مرکز بهداشت هم بردمت اکی بودی. خلاصه که دختر تپلوی خوشکل من

یا امام زاده نستله و مولفیکس داری بیدار میشی . شیفت کاریم شروع شد.الان میام بوس بوسیت میکنم