امسال رمضانم مبارکتر است

نمیدونم چه کار خوبی کرده بودیم که خدا شما رو به ما هدیه داد اونم کاملاً به موقع! وقتی که جای خالیت داشت کم کم حس میشد.

اولین ماه رمضانته عشق من زندگی من جون من نفس من کیت کت من

مطابق معمول هرشب خونه ی مادرجونیم.بعضی وقتا واسه افطار بعضی وقتا دوازده شب به بعد 

وروجک باهوش من بعضی از اجزاء بدن رو کامل میشناسه. دست،پا، دماغ،گوش،پیشونی . دست رو تلفظ میکنی دستمون رو میگیریو میگی دَت.  وقتایی هم که می ایستی پاهاتو نگاه میکنیو میگی پَ پَ پَ. خودم حدس میزنم کلمات دیگه ای هم میگی اما چون هنوز بی دندونی مفهوم نیستن.

واست یه قصه تعریف میکردم که گرگ کوچولو میگفت اَووووووو.از اون لحظه به بعد شمام این صدا رو  تکرارش میکنی. 

عمه جون میترا صدای پیشو و هاپو واست درآورد و شمام تکرارش میکردی.

بای بای کردن و دست زدنم مدتیه انجام میدی.باباعلی دستاتو میگیرن و چند قدم کوتاه برمیداری.

بطوری کلی هرکاری میکنی بعدش یه نگاه ناز با یه لبخند خوشمزه به من میندازی یعنی تشویقم کن! 

شال مامی چه بهت میاد خانم رز!

از علاقمندی هات اینه که کیبورد رو بترکونی! هفته ی قبل هم تاچ لپتاب رو خراب کردی. البته فدای یه تار موی خرماییت