آخر پل زمستان

دو قدم مانده به آخر برسم

سر بکش جام مرا...

پونی دوست جدید

زمانه ام به طاووس میماند

رنگارنگ و فریبنده

وقای بال میگشاید چشمان خیره اش میمانند.

وقتی بال میبندد شکوهش جلوگری میکند.

شاید روزگاری پاهای ملال آورش در هم شکننده باشد و یا ناتوانی اش در پرواز دلگیر اما...

چیزی که همواره از او به یادگار میماند جبروتی فیروزه ای رنگ و الماسین است.

همچون ونوسی در آسمان شب به درخشیدن می افتد و چون خورشید انوار طلایی اش نور می افشاند.

چه مبارک سحری و چه فرخنده شبی ست روزگار من...