شمارش معکوس...

پیچکی تابیده بر دیوار ادراکم...

چطوری عشق من؟ دیگه چیزی به زمینی شدنت نمونده جان مادر . دختر بیهمتای من. اینقدر سنگین شدم که حس پست نگاری ندارم و این آخرین پست در دوران بارداری خواهد بود.

توی شهر مامی رسمه سیسمونی با خانواده ی مادریه.آقاجون هم هیچی در این زمینه کم نذاشتن و واسه نوه ی دردونه شون سنگ تموم گذاشتن.10 میلیون واسه سیسمونی.3میلیون کادو واسه خودم.چند قطعه طلا واسه شما.5 میلیون برای رسم سنتیه  "ویاری و قرآن گردن کردن" ( توی شهر مامی رسمه که قرآن کوچیکی رو طلا میگیرن و خانم باردار بصورت گردنبند با خودش حمل میکنه که خودشو کوچولوش در پناه خدا باشن)

جمعاً شد 18 میلیون و از اونجایی که شمّ اقتصادی مامی خیلی خوب کار میکنه تمام این پولها رو گذاشتم روی 12تا پس انداز قبلیم و یه ملک واسه خودم خریدم. البته نه یک ملک کامل.3دونگ و شراکتی.در آینده پیشرفت بسیار خوبی خواهد داشت.اگه دختر خوبی باشی تولد 18 سالگیت میزنمش به نام خودت.

و امااا دستم موند تو حنا که سیسمونیتو چیکار کنم! بابایی میخواستن کادوی روز زایمان واسم طلا بخرن.پیشنهاد دادم یه طلای خیلی ظریف در حد 500تومن واسم کافیه(خوشبختانه یا بدبختانه مامی از طلا فراریه) و با باقی موندش واسه شما سیسمونی بخریم.سیسمونیتم کامل و عالیه.

و اینم بگم مادرجون و بابا علی هم بهت 100متر زمین کادو دادن و منتظرن متولد بشی به نامت ثبت بشه.دستشون درد نکنه. 

بعد نوشت: به بابایی هم 500 متر زمین کادو دادن.

**پسورد وبلاگتو برمیدارم.شاید در آینده بازهم گذاشتمش شایدم نه!