آخرین پاییز نوشته ی 1399

🌟یک تجربه ی هنری🌟
خمیر گلچینی مامان هلیا: من اولین خمیر گلچینی ابداعی خودم رو یازده دوازده سالم بود ساختم و بدون آموزش آثار زیبایی خلق مینمودم که فقط به ساخت گل ختم نمیشد😎. این مدت که چندجا این خمیر به دردم خورد به این نتیجه رسیدم میشه به جای آرد از سبوس نرم شده ی گندم، جو یا برنج استفاده کرد. سبوسها مقدار کمی مصرف دارند و بیشترش دور ریخته یا آتش زده میشن. 
فقط باید مقدار بیشتری آب به چسب چوب اضافه کرد و به راحتی به خمیر مورد نظر رسید. میشه برای شروع کار از نصف آرد نصف سبوس استفاده کرد تا قلقش دستتمون بیاد و با این کار به طبیعت کمک کنیم. خصوصاً الان که نزدیک سال نو هستیم دکوری های خوشکلی درست کنیم و حتی توی تزیین درختمون🎄 استفاده کنیم.

________________________________________

از پارسال که این بیماری شروع شد این اولین باره راجبش مینویسم و اسمش رو توی بلاگ پرنسس نازم میارم.
 تقریباً یک ساله جهان درگیره اپیدمی به نام کرونا(یا کویید19) شده.
اوایل فکر میکردم این بیماری همون سرماخوردگی یا آنفلوآنزا ست که هر ساله خیلی ها رو دچار میکنه. خدا رو شکر من همیشه بدنم به این ویروس مقاومه و شاید ده سال یکبار در شرایط خیلی بد از فرد بیمار به من منتقل بشه.
اما با طول کشیدن زمان این بیماری و ادامه دار شدنش تا تابستون، کاراگاه درونم به جنب و جوش افتاد که نخیر! این بیماری یه چیز دیگه ست!
ابتدا جامعه شناس درونم جمع بندیشو انجام داد و فکر کردم این بیماری بهانه ایه برای از بین بردن یا اصلاح منحرفین اخلاقی و قانون شکنان!😐
هلیای خوشخیال، خشنود و سپاسگویان بدون ماسک و دستکش میرفت بیرون😭. 
چندباری با قند عسل خانوم رفتیم پارک. شوک شده بودم! بزرگترها سوار وسایل بازی بچه ها، رفتارها و حرفهای عجیب. اونقدر فضا غریب و گنگ بود که حس میکردم وارد سیاره ی دیگه ای شدم!😯. حقیقتاً کلمات نمیتونن بیانگو باشن. چند بار دچار حالت تهوع شدم.
خلاصه که با کلی سوال برمیگشتم خونه و البته شروع کردم به جمع‌آوری اطلاعات!
ذره بینم رو نزدیکتر بردم و اینبار محقق درونم به این نتیجه رسید این بیماری بهانه ایه برای اصلاح متعصبین نژادی یا اعتقادی!😐😆
و همچنان خشنود و سپاسگویان مشغول انواع کارهای هنری در منزل بودم. از طراحی چند مدل رقص جهت چربی سوزی گرفته تا شمع سازی و انواع دکوری و دوخت و دوز و پخت و پز و...
گاهی هم فکر میکنم این بیماری نتیجه ی چشم داشتن به دارایی های دیگرانه و توی دلم دعا میکنم همینطور که دارایی دیگران هیچوقت موجب رشکم نشده و نمیشه، رزالین بانو هم این خصلت پسندیده رو همواره به همراه داشته باشه.
هرچند هنوز نمیدونم این بیماری دقیقاً چیه اما همواره بدون ماسک و دستکش میرم بیرون مگر اینکه توی بعضی اماکن با حقد و غیظ عجیبی ماسکی شدن رو اجبار کنن که اون هم صد در صد به نفع خودمونه و برای در امان موندن از بیماری دیگران.

اما کش دار شدن این وضعیت گاهی خیلی ناراحتم میکنه😣.
امیدوارم سال نو همه چی حل بشه.